Ung.no to strona internetowa, na której dzieci i młodzież mogą anonimowo pytać o rzeczy, które je nurtują. Biuro informacyjne jest otwarte dla wszystkich w wieku 13-20 lat.
Sintef przeanalizował 200 000 zadanych pytań przez młodzież w latach 2015-2019. Głównym celem badania było sprawdzenie co głównie interesuje młodzież i z jakimi niejasnościami związanymi z dorastaniem się borykają.
Eva Lassemo, badaczka z Sintef mówi, że była bardzo zaskoczona jak wiele pytań dotyczyło akceptacji.
– Widzieliśmy, że wielu wyraża strach. Są niepewni siebie i boją się tego, kim są i kim są, również pod kątem seksualności – mówi Eva Lassemo.
Według raportu, dla wielu przerażająca jest myśl, że ludzie dowiedzą się, że są queer. Tak określa się osoby z mniejszości seksualnych i płciowych.
Queer (z ang. queer – dziwny, osobliwy) – określenie używane od lat 90. XX wieku do opisywania społeczności LGBT i jej członków[1]. Efektem tego była zmiana we współczesnej angielszczyźnie: pierwotne znaczenie słowa queer zostało zmarginalizowane i obecnie określenie to znaczy przede wszystkim „lesbijski”, „gejowski”, „homoseksualny” (czy generalnie „nie-heteroseksualny”. „nie-heteronormatywny”) oraz również „nie-cisseksualny” (np. trans lub genderqueer).
Źródło: WIKIPEDIA
W naukach humanistycznych słowo queer jest zbiorczym terminem określającym przedmiot badań socjologicznych, psychologicznych, antropologicznych, kulturowych i krytycznoliterackich skupionych na analizowaniu i proliferacji ustalonych społecznie tożsamości oraz opozycji płciowych i związanych z seksualnością (kobieta – mężczyzna, płeć męska – płeć żeńska, heteroseksualność – homoseksualność itp.), w tym przede wszystkim konstrukcji tożsamości subwersywnych[2]. Na uczelniach zachodnich od kilkunastu lat pojawiają się osobne studia i specjalizacje z zakresu queer studies, czasami wiązane z gender studies, a czasami stanowiące element studiów z zakresu women’s studies (problematyki kobiecej), np. na Humboldt State University[3].
– Są tacy, którzy uważają się za queer i boją się, co to będzie oznaczać i jakie będzie to miało konsekwencje zarówno w odniesieniu do rodziny, przyjaciół, jak i życia codziennego – mówi Lassemo.
Ung.no jest prowadzony przez Dyrekcję ds. Dzieci, Młodzieży i Rodzin Bufdir. Redaktor strony internetowej, Beate Aas, mówi, że wynik badania Sintef ich nie zaskakuje. Beate Aas twierdzi, że to bardzo ważne że dzięki portalowi znamy istotę problemu i możemy tym dzieciom pomóc.
– Fakt, że młodzi ludzie są anonimowi na Ung.no oznacza, że ośmielają się zadawać pytania i szukać pomocy i rady, kiedy jej na prawdę potrzebują, a wstydzą się zapytać we własnym imieniu w szkole czy w domu – mówi.
Według Aas, jest też duża grupa osób, która obawia się, że może zostać posądzona o bycie queer , a nimi nie jest.
– Odnoszą się między innymi do stygmatyzacji i lęku przed postrzeganiem innych.
Beata Aas dodaje, że młodzi ludzie są w trudnym wieku i potrzebują wsparcia, jak radzić sobie z takimi doświadczeniami, zarówno w swoim najbliższym otoczeniu, jak i w rodzinie.
Lider organizacji Fri (Foreningen for kjønns- og seksualitetsmangfold) Ingvild Endestad, mówi, że nie jest zaskoczona:
– Boli, gdy widzę, że niektórzy młodzi ludzie są bardziej obciążeni niż inni, ponieważ są queer.
Wyjaśnia, że wyniki zawarte w raporcie odzwierciedlają wyzwania, przed którymi stoją członkowie organizacji „FRI”.
– Ponadto istnieją inne badania w tej dziedzinie, które wskazują, że postawy ulegają poprawie, ale jest jeszcze długa droga, zanim społeczeństwo będzie mieć pozytywne nastawienie do lesbijek, gejów i osób transpłciowych, bądź obojętne, porównywalne do odczuć dla większości populacji.
Źródło: NRK